اما آنچه به طور مشخص به نظر من صابون دست‌ساز را از صابون‌های تجاری جدا می‌کند، استفاده از روغن‌های گیاهی تازه و همچنین قابلیت سوپرفت کردن صابون دست‌ساز است. 
در صابون‌های دست‌ساز به روال صابون‌های سنتی و برخلاف صابون‌های صنعتی به جای اسیدهای چرب مستقیم از خود روغن های طبیعی استفاده می‌کنیم. همچنین با کمتر کردن میزان ماده قلیایی، شرایطی را فراهم می‌کنیم که طی واکنش صابونی‌شدن، درصد مشخصی از روغن ها – معمولن بین ۵ تا ۷ درصد – به صابون تبدیل نشوند و به صورت روغن در محصول نهایی ما باقی بمانند.

به این تکنیک در صابون‌سازی سوپرفت کردن می‌گوییم. سوپرفت کردن از نظر اقتصادی برای کارخانجات صابون‌سازی صنعتی در حجم تولید انبوه‌شان توجیه اقتصادی ندارد، اما در اشکل کوچک خانگی و کارگاهی یک مزیت مهم برای صابون دست‌ساز می‌شود. روغن‌های سوپرفت شده هنگام شست‌شو مانند یک حفاظ بین صابون و سبیوم پوست انسان عمل می‌کنند. و با حل شدن در آب و ایجاد حس کرم‌مانند روی پوست، جلوی از بین رفتن سبیوم پوست را میگیرد که در اثر قدرت تمیزکنندگی بالای صابون آسیب نبیند. 
حتمن بسیار شنیده‌اید که پزشکان پوست به بیماران، بخصوص افراد با پوست حساس توصیه می‌کنند که از صابون برای شست‌وشوی پوست خود استفاده نکنند، چرا که صابون با قدرت تمیزکنندگی زیاده از حد چربی خوب پوست را هم می‌شوید و باعث خشک شدن پوست می‌شود. این چربی خوب همان لایه چربی خود پوست یعنی سبوم است و ما در تولید صابون دست‌ساز با سوپرفت کردن جلوی این خشک شدن را می‌گیریم.